Deel 2 Reisverslag naar Oekraïne

Reisverslag hulpkonvooi Oekraïne (Deel 2)

Goedemorge! Daar zijn we weer.

Even wat ijskoud water in het gezicht, tanden poetsen en klaar is Kees.
Na een gezamenlijk Pools ontbijtje met een stevige bak koffie weer de cabine in voor het tweede deel van de rit met als eindbestemming Radymno in Polen. Gelegen zo’n 30 km van de Pools Oekraïense grens ongeveer ter hoogte van LVIV. Daar waar zondagochtend een aantal Russische raketten insloegen op een Oekraïense militaire basis aldaar. Maar gezien wij allen de mening deelde als hulpgoederenkonvooi met 4 vrachtwagens oet Kelpen en Rooi geen doelwit te zijn werd er zelfs nauwelijks over gesproken. Los van het feit dat onze bestemming in Polen, dus op NAVO grondgebied lag.

Eenmaal aangekomen in Radymno, qua inwoners ongeveer net zo groot als Oos Rooi, werden we bij de gemeenteloods vriendelijk verwelkomt door naar eigen zeggen de burgemeester met zijn gevolg, een coördinator en een aantal vrijwilligers.

Na een korte kennismaking met een welverdiende bak stevige Poolse koffie (Tip van Leon…neet tevul reure ) werden de zeilen van de eerste vrachtwagen losgemaakt en die avond nog volledig gelost met behulp van aanwezige vrijwilligers. Tijdens het lossen werden we uitgenodigd om na afloop gezamenlijk te gaan eten in een verderop gelegen restaurant. Iets wat je vanuit Poolse gebruiken uit respect eigenlijk niet kan en mag “weigeren”. M.a.w. Gastvrijheid alom….ondanks de “beperkte” levensstandaard aldaar. Met dank aan onze tolk Agnieszka, die ons door het, voor ons Pools abacadabra menu heeft weten te loodsen. Na het nuttigen van een overheerlijk Pools Diner waarbij een Piwo natuurlijk niet kon ontbreken werden we naar de lokale sporthal gebracht waar we ons lekker even konden douchen. Kortom….alles was prima geregeld!

Na de heerlijke douche voor het slapen gaan dan toch nog even terug naar de realiteit. nl. een kort bezoek aan de lokale stationshal, waar talloze vluchtelingen zonder onderdak na de laatste trein hun intrek namen om de nacht droog en enigszins warm door te brengen.
Na dit, in gedachte even te parkeren, kropen wij de op dat moment comfortabele DAF slaapcabine in om ook te gaan slapen. Om de volgende dag weer fit te zijn voor het lossen van de overige 3 vrachtwagens, met in totaliteit zo’n slordige 70 Ton aan hulpgoederen.

Ondertussen was Agnieszka met de burgemeester en de lokale autoriteiten druk in de weer met het organiseren van een bezoek aan een verderop gelegen vluchtelingenkamp nabij Korczowa-Krakowiec en de grensovergang met Oekraïne zo’n 15 km verderop. Rond 12:30 kregen wij groen licht voor het bezoek. Er werd meteen wat snoep en knuffels verzameld om uit te delen aan de kinderen en vervolgens meteen vertrokken. Niet vanuit nieuwsgierigheid maar simpelweg om het verhaal compleet te maken.
En /of dit compleet werd….! Bussen reden zo ongeveer in lijndienst af en aan van en naar de grens om de vluchtelingen die de oversteek namen zonder reisdoel naar het vluchtelingenkamp te brengen. Hun eerste opvang. Met niet meer dan een bigshopper of koffer gevuld met de broodnodige spullen en al dan niet kind(eren) of opa en oma onder de arm. Voor de rest alles achterlatend. Huis en haard verlaten!
Het gezegde…. “Alles wat ik heb, heb ik aan” kreeg hier pas kracht!

Eenmaal aangekomen bij de tussenopvang, voor jullie beeldvorming een soort van beursgebouw, kregen ze buiten onderdak met toiletgelegenheid ook eten en drinken, een veldbedje en een Prepaid SIM kaart om contact op te kunnen nemen met familie, vrienden, kennissen op zoek naar permanent onderdak. Verder reden vrijwilligers met winkelwagens vol speelgoed, knuffels en snoep rond om het de kinderen zo aangenaam mogelijk te maken. Ons plan om de meegenomen spullen zelf uit te delen was verboden om opstand te voorkomen.

En daar zit je dan…. Met duizenden veldbedjes op een rij waarvan er hopelijk één voor jouw gereserveerd is, met privacy 0,0 te wachten op wat er komen gaat….. Met een blik van ongeloof, angst, verslagenheid, boosheid maar anderzijds ook van berusting, dankbaarheid en soms zelfs een beetje blijdschap.

Beste mensen! Probeer je eens voor te stellen…. Na het horen van het luchtalarm, wat voor ons elke maandag van de maand als “vervelend” wordt ervaren, even te tijd om wat broodnodige spullen te verzamelen, om uit eigen veiligheid te besluiten huis, haard, man en alles wat je lief is te verlaten. In de hoop dat alles ooit weer terug te zien. En vanaf dat moment overgeleverd te zijn aan autoriteiten, organisaties, instellingen en/of familie, vrienden of kennissen die je dat kunnen bieden waar je als mens zo’n behoefte aan hebt. Een veilige omgeving, onderdak, eten, drinken, medicijnen, etc.
Dat is precies de reden waarom wij met “ons” clubje, dankzij en met behulp van sponsoren, donateurs, alle vrijwilligers, kortom de hele gemeenschap ons steentje bij hebben kunnen dragen…..
Dank daarvoor!

Tot slot…. hebben wij mogen ervaren hoe krachtig en dynamisch de samenleving kan zijn. Daar waar in de Corona tijd de samenleving even leek te ontwrichten en er een, ieder voor zich gevoel heerste. Hebben we nu gezien wat we in zo’n geval met zijn allen kunnen bereiken als wij hetzelfde doel nastreven. Overigens geen doel waar je als veroorzaker trots op kan en mag zijn!
Wij steken deze ervaring in onze zak en zeggen nogmaals; Dank jullie wel!

Groeten, Pieter en Richard

Wij willen ook onze sponsoren van harte bedanken voor hun steun :

– Jongen Project Ontwikkeling  Landgraaf

– AB Werkt Zuid Nederland   Herten

– Social Deal  Den Bosch

– Bex Aardappelproducten  Kessel

– Prik & Tik Dohmen Drinks  Molenbeersel

– Pieter Aquarius (CPS0 Stramproy

– Ad Verkennis Eieren Stramproy

– Stucadoorsbedrijf Briels Stramproy

Mede door jullie gift……
Hebben wij ons steentje bij kunnen dragen….

Dank daarvoor!
Pieter & Richard